In september en oktober werd in de media heel actief ’10 jaar bankencrisis’ herdacht. In 2008 schudde inderdaad de westerse financiële wereld op haar grondvesten. Het was een nooit geziene crisis die de hele economie tot op enkele millimeters van de totale ineenstorting had gebracht. En de gevolgen zijn nog voelbaar tot vandaag. Maar anderzijds hoeft dit ons totaal niet te verbazen. De hele westerse cultuur zit al enkele eeuwen in een diepe identiteitscrisis: onder de economische catastrofe zat (en zit) een morele en spirituele crisis: de traditionele waarden en normen zijn zoals de poten onder een stoel weggezaagd. Toen ik een documentaire en enkele films over de bankencrisis gezien had, zag ik talloze parallellen met onze cultuurcrisis. Voor mij is dit dramatische gebeuren zoals een ‘parabel’ die ons toont wat er dieper aan de hand is in onze seculiere, postmoderne tijd.

Het is een stevig artikel geworden (12 blz., weliswaar verlucht met foto’s en illustraties). Het is tegelijk een diepere uitwerking van hfst 4.8.2 in mijn boek ’95 stellingen over het humanisme’. Het eerste deel legt de economische mechanismen uit van wat er gebeurd is (een beetje technisch, maar ook niet té), en daarna trek ik enkele conclusies op geestelijk/levensbeschouwelijk vlak. In mijn ogen een hallucinant verhaal!

Veel leesplezier en voel je vrij om het overal te delen.

https://ignacedemaerel.be/wp-content/uploads/2017/12/art-bankencrisis-sept-2018.pdf